Eeuwige pech.

Eeuwige pech.

Ik ben vandaag weer opgestaan.
Trap meteen in een banaan.
Gleed dus met mijn benen uit,
Over de vloer, recht op mijn stuit.
Daarna maar ontbijt genomen.
Spek met eieren en wat bonen.
Kreeg ik daarvan een grote spijt.
Want de bonen waren over tijd.
Het bad dan maar laten vullen.
Met mijn bad-eendje om tegen te lullen.
Was veel te druk met het praten.
Heb per ongeluk de kraan aan gelaten.
Weer te laat van huis vertrekken.
Bots ik ook nog tegen de rekken.
Dacht ik even, dit kan goed gaan.
Heb ik nog mijn pyjama aan.
Dan toch maar thuis blijven, deze pech.
Die gaat nu vast nooit meer weg.
Durf niet te douchen of te eten.
Wil dit gebeuren wel vergeten.
Loop met stappen O zo groot.
Naar het raam, al ben ik bloot.
Gelukkig was dit een verzinsel.
Een normale hersenspinsel.